مطالعه آزمایشگاهی استخراج کافئین از چای با دی اکسیدکربن فوق بحرانی

در این رساله استفاده از گازگربنیک فوق بحرانی جهت استخراج کافئین از چای در مقیاس آزمایشگاهی استفاده شد. از امتیازات بارز این روش عدم سمی بودن، عدم آتشزا بودن سیال فوق بحرانی مورد استفاده و همچنین ارزان و در دسترس بودن گازکربنیک می باشد. هدف عمده از انجام این مطالعه، شناخت و بررسی پارامترهای موثر بر استخراج و همچنین استفاده از اصلاحکرهای آب و اتانول . تغیرات درصد استخراج برحسب تغییرات اعداد بدون بعد رینولدز، پکلت ذرات وبستر نیز مورد مطالعه قرار گرفت . نتایج آزمایشگاهی نشان می دهد که با افزایش فشار راندمان استخراج افزایش یافته که دلیل عمده آن افزایش دانسیته سیال فوق بحرانی در فشارهای بالا می باشد. با افزایش دما نیز راندمان استخراج افزایش می یابد تا به نقطه حلالیت معکوس می رسیم که از این نقطه به بعد درصد استخراج کم می شود. همچنین با افزایش زمان استخراج راندمان استخراج بالا می رود تا جایی که با افزایش بیشتر زمان کارآیی استخراج تغییر چندانی ندارد زیرا که نیروی محرکه لازم جهت انتقال جرم بعلت کاهش اختلاف غلظت کافئین در دو فاز سیال فوق بحرانی و جامد وجود نداشته و درصد استخراج تقریبا" ثابت می ماند. اصلاحگر آب و اتانول هر دو کارایی استخراج را افزایش می دهند اما آب علیرغم پیوند هیدروژنی کارآیی استخراج را در مقایسه با اتانول چندان افزایش نمی دهد که آن هم بعلت ساختمان غیرهیدروکربنی آن است .